Hiperoksaluria jest chorobą, która objawia się znacznie zwiększonym wydalaniem kwasu szczawiowego w moczu, będącym stanem przewlekłym. Kwas szczawianowy jest końcowym produktem przemiany materii i nie podlega dalszemu rozkładowi. Jego odkładanie się (w połączeniu z wapniem) prowadzi do nawracających kamic nerek i układu moczowego, a także w następstwie, finalnego uszkodzenia nerek i innych narządów poprzez wapnicę.
Choroba ta może mieć postać pierwotną, czyli uwarunkowaną genetycznie (dziedziczoną autosomalnie), lub też wtórną, związaną głównie z występowaniem przewlekłych chorób jelit (m.in. mukowiscydoza i choroba Crohna). Nie jest ona także jednorodna, przebiega w dwóch głównych typach (I i II), które różnią się od siebie charakterystyką. Leczenie zachowawcze (objawowe) polega na alkalizacji moczu, dużej podaży płynów oraz stosowaniu zaleconej diety, sprawdza się ono niestety jedynie u części pacjentów dotkniętych tym schorzeniem. W niektórych przypadkach może być konieczny przeszczep nerek lub także jednoczesny przeszczep wątroby.